Even serieus nu. Het was me de ochtend wel. Ik stond vanochtend op, een beetje suf, want ik had twee dagen verlof genomen en het was voor mij dus een beetje maandag. Douche genomen, naar beneden gegaan voor een ontbijtje en de tv opgezet – da’s bij mij redelijk standaard. Meestal is er niet veel, maar vandaag was het een extra uitzending van het nieuws – en dan weet je al dat het niet veel goeds kan zijn…
Busramp met schoolkinderen uit Heverlee en Lommel op terugweg van een skivakantie in Zwitserland. Twaalfjarigen en enkele begeleiders. Meer dan twintig doden, waaronder het merendeel kinderen, dus. En dan de beelden van die bus… Er bleef van de hele voorkant niets over, niets! Moet een verschrikkelijke klap zijn geweest… En die arme dutskes, hoe vreselijk… Misschien nog een geluk dat er geen brand is uitgebroken, dacht ik onmiddellijk. Er zijn overlevenden, weliswaar gewond, maar goed. Zij gaan terug naar hun ouders, met een tragedie die ze zullen moeten verwerken, maar ze gaan terug naar huis. Voor die anderen is er geen hoop meer…
Mijn medeleven gaat echt uit naar de ouders. Wat een ramp. Hopelijk vinden ze steun en troost bij mensen in hun omgeving. En hopelijk laat de media hen ook met rust. Hoewel ze natuurlijk verslag moeten uitbrengen, blijf ik het bij zo’n gebeurtenissen altijd wel een beetje ramptoerisme vinden…
Een donkere dag voor ons land. Ik krijg het er koud van.