Ik ben Johnny. Noem me maar Sjonnie.

Categorie: Boeken

Fa-la-la-la-laaaah La-la-la-la!

dedagdatweNee? Ik dacht, ik doe eens Kerstmissig! Het is toch maar weeral mooi een paar dagen rust binnenkort. Maandag moet ik nog een dagje komen werken (maar mogen we waarschijnlijk wel vroeger naar huis) en vanaf dan is het een paar dagen rust. Het voordeel is dat ik maar 4 dagen heb moeten opgebruiken om een week thuis te zitten, enfin, een week en een dag, want die kerstdag is een feestdag. We dachten hier allemaal dat ook tweede kerstdag een wettelijke feestdag was, maar dat was buiten de waard gerekend.  Een mens kan maar proberen he?!

Kerstmis, dat is natuurlijk familiefeesten. Zolang ik zelf niet moet koken, vind ik alles best. De mensen die mij kennen zullen ook dit jaar weer voor een boekenbon zijn gegaan, of voor de debuutroman van Marnix Peeters: De dag dat we Andy zijn arm afzaagden. Een boek met die titel kan niet anders dan hilarisch zijn, en ik heb er al veel goeds over gehoord. In de omschrijving staat dat het een “smerig sprookje” is, ik kijk er alvast naar uit. Ik hoop op een poëtische meeslepende verhaalmanier zoals ik die alleen nog maar bij Peter Verhelst heb gezien. Maar laten we niet te veel op de feiten vooruit lopen. Voor ‘t zelfde geld is het een bon en moet ik in mijn vrije week nog naar de Fnac op ’t einde vand e meir om dat boek te kopen.

Boeken zijn de beste geschenken, echt. Je kan er iets mee vertellen, of iemand gewoon blij mee maken. Er zijn boeken voor alle gelegenheden, vind ik. En een echt boek is toch cooler dan een boek op een iPad ofzo. Lazen mensen maar meer boeken. Jaja.

Een ware onthulling over mijzelve!

boekenuilMet al die flauwekul hier op mijn blog zou een mens nog gaan denken dat ik een leeghoofdig manspersoon was met alleen oog voor knappe grieten. Dat is op sommige momenten ook wel zo, maar onder dat stoere macho zijn van mij (kuch) zit ook (hou u allen vast)…

…een boekenwurm.

Ik ben er niet mee aan’t lachen. Groot was alleszins mijn vreugde toen onlangs David Pefko de Gouden Boekenuil won. Ik dacht al dat ik de meest obscure auteurs las, of dat ik zomaar alles las, maar ik blijk dus gewoon een neus voor goede schrijvers te hebben. Ik had namelijk Het Voorseizoen van hem al gelezen nadat ik die toevallig tweedehands kon oppikken. Schitterend boek. Een beetje zwartgallig soms, maar ook vrij humoristisch, en ondanks het bizarre thema in sommige opzichten (vooral gevoelens dan) toch weer vrij herkenbaar. Spannend en vlot geschreven, dat is wat het moet zijn. Ik was blij voor hem.

Ook even vermelden dat ik zowel Bittere Bloemen van Jeroen Brouwers als Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten van Dimitri Verhulst ook al had gelezen. De vierde kende ik niet. Dimitri Verhulst is dé schrijver voor mensen die meer houden van poëzie dan van proza. Verhulst heeft daar werkelijk een perfect midden tussen gevonden. Bekendst werd hij natuurlijk door de verfilming van De Helaasheid der Dingen. Ik vind dat altijd een beetje spijtig. Lees toch eens wat, mensen!

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén